Gottfried Zahn urodził się 21 grudnia 1705 r. w Bolesławicach. Osierocony we wczesnym dzieciństwie, wyuczył się zawodu murarza. W wieku 24 lat zasiadł do ławy szkolnej, aby opanować umiejętność czytania i pisania. Pobierał nauki w ewangelickim domu sierot, mieszczącym się w Tomisławiu. Pięć lat później Zahn postanowił stworzyć Dom Sierot, o istnieniu podobnego dowiedział się z książki zasłużonego pedagoga Augusta Hermanna Franckego. Zatrudnił guwernera, który uczył dzieci jego oraz (nieodpłatnie) biedne dzieci sąsiadów.
Z czasem przygotował swój dom na przyjęcie uczniów i sierot, co w 1752 r. objawiło się ostrym sprzeciwem Rady Miejskiej Bolesławca. Zahn nie zastosował się do nakazu Rady, za co został osadzony, na osiem dni, w areszcie (guwerner na dwa). Nieprzyjemne wydarzenia nie zniechęciły Gottfrieda Zahna. 7 listopada 1753 r. wyruszył do Berlina, by osobiście przedstawić sprawę sierocińca królowi. 10 stycznia 1754 r. otrzymał od władz Wrocławia tymczasowe zezwolenie na działalność swojej placówki, a ostateczne zostało wydane 30 czerwca tego samego roku. W 1757 r. w fundacji Zahna znalazło schronienie szesnaścioro wychowanków, wśród których było dziewięć sierot. Zatrudniony został również prefekt.
Działalność placówki popierało i wspierało wielu ludzi – zarówno bogatych jak i biednych.
Gotfried Zahn zmarł na zarazę w 1758 r. Jego obowiązki przejął pastor Woltersdorf. Zajmował się placówką, aż do swojej śmierci w 1761 r. Wówczas fundacja, z dwudziestoma czterema sierotami i osiemdziesięcioma dwoma innymi wychowankami, miała już ugruntowaną pozycję. XIX i XX w. placówka oświatowa został rozbudowana. Na jej potrzeby powstały zabudowania m.in. byłego klubu NOT, Hotelu ZG „Kondrad” oraz budynku I Liceum Ogólnokształcącego.
