Współwłasność w zasadzie ma charakter tymczasowy i każdy ze współwłaścicieli może w każdym czasie żądać jej zniesienia. Możliwość zniesienia współwłasności może zostać jednak czasowo wyłączona mocą zawartej między współwłaścicielami umowy, ale tylko na okres do 5 lat, z możliwością kolejnych przedłużeń tego okresu.
Procedura zniesienia współwłasności może przyjąć dwie zasadnicze formy. Po pierwsze, formę zwykłej umowy cywilnoprawnej. Należy przy tym pamiętać, że jeżeli zniesienie współwłasności dotyczyć ma nieruchomości, to umowa taka wymaga dla swej ważności potwierdzenia w postaci aktu notarialnego. Po drugie, w drodze orzeczenia sądowego. Forma umowy cywilnoprawnej zakłada zgodę co do jej treści, czyli w tym przypadku, co do sposobu zniesienia współwłasności. Jeżeli nie da się wypracować w gronie współwłaścicieli porozumienia możliwego do zaakceptowania przez wszystkich zainteresowanych, pozostaje złożyć w sądzie rejonowym miejsca zamieszkania wnioskodawcy (w przypadku nieruchomości – sądzie miejsca jej położenia) wniosek o zniesienie współwłasności. Wniosek może złożyć każdy ze współwłaścicieli. Powinien on zawierać dokładny opis przedmiotowej rzeczy, opis wnioskowanego sposobu zniesienia jej współwłasności, oraz listę wszystkich zainteresowanych w sprawie. Rozpatrzenie wniosku podlega opłacie sądowej w wysokości zależnej od wartości przedmiotowej rzeczy. Jeżeli wniosek zawierać będzie uzgodniony projekt zniesienia współwłasności, opłata sądowa będzie o połowę niższa.
Jeżeli chodzi o sam sposób zniesienia współwłasności, czy to w drodze umowy, czy to w drodze orzeczenia sądowego, to przede wszystkim rzecz można po prostu fizycznie podzielić w stosunku do posiadanych przez współwłaścicieli udziałów we wspólnym prawie. Oczywiście fizycznemu podziałowi podlegają tylko takie rzeczy, które nie utracą przez to swoich właściwości. Podziałowi takiemu może podlegać np. działka gruntu, czy budynek, ale już nie samochód czy maszyna produkcyjna. W przypadku gdy w grę nie wchodzi fizyczny podział rzeczy, może ją przejąć na własność jeden z dotychczasowych współwłaścicieli, który spłaci pozostałych zainteresowanych. Jeżeli żaden z dotychczasowych współwłaścicieli nie będzie chciał przejąć rzeczy na wyłączną własność, rzecz można sprzedać osobie trzeciej, a uzyskaną kwotę podzielić na pomiędzy współwłaścicieli w stosunku do posiadanych przez nich udziałów w rzeczy.
