Nowy mieszkaniec Zoo Wrocław - urodził się „nosorożec południowoamerykański”

Tymczasem populacja tych zwierząt zmniejsza się w drastycznym tempie.

Sara, bo takie imię nadano małej samicy, po urodzeniu miała 6 kg przy 45 cm długości ciała. Jej sierść jest brązowa z charakterystycznymi dla wszystkich gatunków tapirów, białymi, maskującymi pasami. Matką Sary jest dwudziestotrzyletnia Sonia, urodzona we Wrocławiu. Ojcem jest dwudziestodwuletni Tapinos, pochodzący z gdańskiego zoo, który przyjechał do Wrocławia w 2001 roku.

Tapiry prowadzą samotniczy tryb życia, jednak te z wrocławskiego zoo stworzyły prawdziwie rodzinną grupę, która wspólnie opiekuje się najmłodszym członkiem. Sara, jak każdy maluch, skupia się na jedzeniu i spaniu, zaczyna jednak próbować „brykać”. Popisy te dość często kończą się utratą koordynacji, poślizgiem i upadkiem. W takich sytuacjach jej matka zawsze jest obok i sprawdza czy z córką jest wszystko w porządku. Kiedy pojawiają się w pobliżu obcy, Sonia zasłania córkę własnym ciałem. Co ciekawe, babka Sabrina również chętnie przebywa przy wnuczce, jak i ojciec, który pozwala sobie nawet na wylizywanie jej sierści.

Sara pozostanie we Wrocławiu co najmniej przez dwa lata, później najprawdopodobniej wyjedzie do innego ogrodu zoologicznego. Do tego czasu będzie mieszkać w Słoniarni, gdzie już dziś zwiedzający mają szansę ją zobaczyć.

Wrocławski ogród ma długą i bogatą historię hodowli tapirów. Pierwsze z nich przyjechały tu już w 1893 r. i cztery lata później odnotowano we Wrocławiu pierwsze na świecie narodziny tapira poza środowiskiem naturalnym. Był to tapir malajski.

Tapiry anta (Tapirus terrestris) są jednym z czterech gatunków tapirów, zamieszkują rozległe tereny Ameryki Południowej, od Wenezueli przez Brazylię po Argentynę. Prowadzą głównie nocny tryb życia. Są roślinożerne a żywią się m.in./w szczególności roślinnością przybrzeżną, dzikim ryżem.. Poszukując pożywienia, przedzierają się często przez gęstą dżunglę, więc natura uzbroiła je w twardą skórę. Z natury są płochliwe, więc zachowują się cicho i ostrożnie. Niedostatek wzroku nadrabiają węchem i słuchem. Choć są największymi ssakami Ameryki Południowej, to mają naturalnych wrogów - pumę i jaguara, a także kajmany i anakondy, przed którymi chowają się do wody.